Vanwege Kerst en Oud & Nieuw kan je levering door de toegenomen drukte bij de bezorgdiensten enige vertraging oplopen.
Wij van Fuif vonden het leuk om jullie mee te nemen in de wereld van iemand die echt gaat trouwen! Babet neemt jullie de komende periode mee in haar verhaal, van het aanzoek tot de trouwerij. Hier is de eerste uit de serie; Dagboek van een verloofde.
Ik zal mijzelf en mijn gezin kort voorstellen voordat ik jullie de komende maanden ga meenemen in mijn voorbereidingsperikelen. Ik ben Babet, 35 jaar, trotse moeder van Nick van 3 1/2 en Nina van 9 maanden en bonusmama van Naut van 7. Sinds afgelopen september ben ik verloofd met Patrick. We wonen met ons mooie gezin in Maastricht. De mooiste en meest bijzondere stad van Nederland, waar iedere dag wel wat te beleven is. Naast mijn drukke baan als moeder werk ik bij een groot uitzendbureau en probeer ik mijn sociale contacten te onderhouden. Erg druk, maar ook erg gezellig. Mijn hobby's? Ik probeer naar mijn zumba-les te gaan (ja, probeer), shoppen, knuffelen met mijn kids en schrijven. Daarnaast probeer ik nu dus ook een bruiloft te plannen. Het belangrijkste staat vast! De datum. De rest tja.. Daar ga ik jullie de komende maanden in meenemen. Over 5 maanden is het al zover.. En ik heb nog geen jurk, bloemen, ringen, uitnodigingen, gastenlijst, decoratie, kleding voor de kids, eten geregeld, muziek, schoenen, kapsel geprobeerd, taart..... Maar om bij het begin te beginnen neem ik jullie eerst mee naar het aanzoek.
Ik wilde graag trouwen, hij niet. ‘’Het is goed zo’’ zei hij dan. Hij vond het wel erg grappig om mij hiermee in de maling te nemen. Zo ging hij bijvoorbeeld bovenop de Eiffeltoren even op één knie zijn veters zitten strikken. Misschien was het ook wel mijn verdiende loon, ik was tenslotte degene die bij iedere gelegenheid het woord trouwen in de mond nam. Na twee schatten van kinderen gekregen te hebben passeerden veel gelegenheden voor hem om mij te vragen, maar toch had ik die ring nog niet om mijn vinger. Maar ik hield mijn droom levend, ik bleef erover beginnen.
Een paar maanden na de geboorte van onze jongste prinses, bedacht ik me dat ik een verre reis wilde maken. We waren al eens op de Dominicaanse Republiek geweest en dat was mijn droombestemming. Hoe heerlijk zou het zijn om daar in het bijzijn van onze kinderen op het strand te trouwen. Het dromen kon weer beginnen, maar hij moest me ermee verrassen. De weken leken eeuwen te duren en de gesprekken met mijn vriendinnen gingen nog maar over een ding, mijn droom om te trouwen op de Dominicaanse Republiek.
De eerste dagen op vakantie waren heerlijk, de kinderen waren lief, de zon scheen en de mensen waren enorm gastvrij. Na lekker uit eten te zijn geweest liepen we met de twee kids terug naar de familiekamer. Overal waren leuke plekjes; prieeltjes, bruggetjes en andere leuke zitjes. Maar zoals altijd liepen we daar rustig langs. Totdat ik opeens hoor dat ik even moet stoppen. Ik draai me om en daar zit hij dan op een knie, mijn droomprins. Hij pakt mijn hand en zoent deze. Vervolgens vraagt hij me of ik met hem wil trouwen.... En hoe reageer ik? Ik lach en zeg ‘’hou op met je flauwekul.’’ Maar hij wordt nerveuzer en vertelt me dat het geen grap is. Toen kwamen bij mij de waterlanders, net als bij mijn zoon, hij wil later ook met m