Alweer de laatste blog uit de serie 'Dagboek van een Verloofde'. Onze blogster Babet heeft een prachtige dag achter de rug en deelt haar belevingen voor de laatste keer met ons. Namens Fuif.nl willen we Babet ontzettend bedanken voor dit bijzondere kijkje in haar leven. We wensen Babet en haar gezin namens ons hele team veel geluk en liefde toe!
Na maanden voorbereiden en toch stiekem in een bruidzilla te zijn veranderd is onze dag eindelijk daar! Het klinkt zo cliché maar ik ga proberen van ieder moment te genieten. Ik laat me niet klein krijgen door het weer (want ja zelfs op mijn trouwdag zijn de weergoden me niet goed gezind). Ik ga rustig en positief te werk, het is zover en ik kan er niks meer aan veranderen. Dat was gisteravond nog wel even anders. Samen met wat vrienden de tent opzetten en de tuin in orde maken. "Och dat doen we wel even" dacht ik. Als het weer in Nederland eens normaal zou zijn was het allemaal geen probleem geweest, maar de wind moest de tent zonodig de lucht in trekken. Maar uiteindelijk stond alles, was de versiering wat ik in gedachten had en dus was alles gelukkig OK.
Na het drama met de tent kan er vast niets meer mis gaan. Op naar Charissa's Haircare om mijn haren laten doen, en waar Dominique Frijns mijn make-up doet. Gouden handjes hebben de dames. Ik ben relaxed en laat alles over me heen komen. Mijn vriendin Myriam maakt foto's van het hele gebeuren. In de tussentijd verander ik visueel in een compleet ander mens! Mijn lange lokken krijgen prachtige krullen en mijn ogen worden ineens oogverblindend door de vele wimpers die Dominique er tussen zet. Na een paar uur ben ik klaar. Charissa rent nog even naar ons huis om bij de kleinste prinses een staartje te maken. Zij kan gelijk zorgen dat manlief mij niet ziet. Ik ren met Dominique meteen naar boven zodat ik de jurk aan kan gaan doen.
"Eerst nog alles bij elkaar zoeken en klaar leggen" denk ik nog. En dan... PANIEK!!!! En niet zo'n beetje ook. Ik ben een schoen kwijt. Het hele huis wordt ondersteboven gezet. Iedereen zoekt echt overal. Dan komt mijn vriendin binnen waarvan we de Trouwauto mogen lenen.. "Rij naar de winkel en haal maar nieuwe!!!" Roep ik totaal van de kaart. En dan ineens krijg ik een ingeving: " kijk eens in de auto!" Gelukkig daar is schoen 2! Geen Assepoester die ook op 1 schoen loopt. Gelukkig, de jurk kan aan. De kids kunnen hun kleren aan en we kunnen de coole gifgroene Trouwauto in. Het is nogal een geregel om in één huis te zorgen dat je elkaar niet ziet maar na wat georganiseer van de mensen om ons heen komt hij mij tegemoet gelopen in de huiskamer. Een mooi blauw kostuum, een roze blouse en zijn stralende ogen doen mij al voor de eerste keer huilen. Daar sta ik dan in mijn korte roze jurk met zwarte strik. Ik voel me ineens weer helemaal zoals in het begin. De kids zijn prachtig. Uiteraard is onze kleine prinses in het roze en de jongens in het blauw. Wat een mooi plaatje.
Onderweg naar het gemeentehuis hebben we genoeg bekijks. De auto valt op en wij stralen. Daar aangekomen stond het gezelschap al te wachten. Ik zie tranen vloeien en probeer me weer groot te houden. Wat een fijne mensen om ons heen! De ceremonie was perfect. Het paste bij ons, was in ons dialect en met onze muziek. De jongens kwamen de ringen brengen en onze kleine prinses stond te dansen. Lekker ongecompliceerd en gewoon zoals wij zijn.
En dan zijn we eindelijk getrouwd. De man waar ik zielsveel van hou heeft ja gezegd. Hij zal voor me zorgen en liefhebben in voor en tegenspoed. Het moment waarop ik zo lang heb gewacht. We gaan met Myriam foto's maken op een ongewone plek, want wij zijn niet zo gewoon. En dan naar huis. Ons feest kan beginnen!
